Lembrando a Ramón

Homenaxe a Ramón Sampedro Cameán da súa familia, amigos e amigas, veciños e veciñas, Concello de Porto do Son e diversos colectivos.

La Voz de Galicia: As Furnas consolídase como icona da loita de Sampedro

A praia de As Furnas, paraxe azoutada polo bravo Atlántico como onte se evidenciaba, foi o punto de partida da loita do sonense Ramón Sampedro. No areal sufriu o accidente que, aos 25 anos, deixouno tetrapléxico e prostrado na cama até que en xaneiro do 1998 decidiu quitarse a vida reivindicando o seu dereito a unha morte digna. Aquela decisión espertou o debate sobre a eutanasia que segue hoxe vixente e de plena actualidade. E cada segundo domingo de xaneiro, os seus familiares, amigos e admiradores recordan á persoa e ao seu ideario no fatídico lugar onde, desde onte, un monumento recorda as circunstancias do sonense.

Nun acto condicionado polo temporal de vento e choiva, o alcalde de Porto do Son, Xoán Pastor Rodríguez, sinalou que o monumento pretende manter indeleble a memoria de Ramón Sampedro e honrar aos seus familiares e amigos. O autor da obra, o artista Nacho Costa Beiro, explicou a significación da icona, do que dixo que non é un mero busto, senón a representación do que viviu o tetrapléxico.

A creación é unha recreación do que era Ramón Sampedro, un home prostrado nunha cama "así se reproduce en bronce" na que estaba recluído como nun cárcere, "representada por unhas estruturas metálicas que parecen barrotes vistos desde a praia", e con dúas fiestras ao seu lado, unha mirando ao mar e outra ao monte "que son as mesmas estruturas metálicas, pero que vistas desde a perspectiva do monumento de bronce parecen fiestras".

Poesía en bronce

Na parte posterior, reprodúcese unha pequena poesía de Sampedro: «Tí coma min, mar; eu coma tí; mar. Por sentirme preso, eu coma tí, mar».

Unha vez inaugurado o monumento, os asistentes dirixíronse ao momento onde Sampedro sufriu o accidente. Alí, familiares, amigos e membros da asociación Dereito a unha Morte Digna (DMD) recitaron poemas dos libros do abandeirado da eutanasia. O alcalde de Porto do Son optou por dar lectura a uns versos da súa autoría, que escribiu no ano 1997, pouco despois de coñecer a Sampedro, centrados na fatídica e, ao mesmo tempo, paradisíaca praia, onde onte azoutaban as rocas ondas de ata cinco metros.

A pesar das inclemencias do tempo, o acto que onte se desenvolveu no areal da parroquia sonense de Xuño foi un dos máis concorridos dos que levan organizado. Ademais das persoas da localidade, asistiron outras chegadas de Madrid, Cataluña, País Vasco, Asturias e Aragón, integradas na asociación DMD.

Tamén acudiron os familiares cos que viviu Ramón Sampedro, entre eles o seu irmán José e a súa cuñada Manuela Sanlés, quen, ao ver a orientación do busto preguntou por que non o puxeron mirando ao mar.

El Correo Gallego: Nova pegada de Sampedro en As Furnas

Na praia de As Furnas, onde se truncaron as súas esperanzas, Ramón Sampedro mira xa para sempre cara ao mar, o mesmo que onte ruxía con forza no belo escenario onde desde fai xa máis dunha década os seus achegados e veciños lémbranlle.

Cumprindo coa súa promesa, o Concello de Porto do Son, instalaba un busto do home ao que Amenábar inmortalizou en Mar Dentro e que sacudiu conciencias coa súa causa, a mesma que hoxe seguen desde Dereito a Morrer Dignamente (DMD), representada onte por membros da entidade de todo o territorio nacional.

"Ramón pode estar chorando de alegría porque están aquí cos seus veciños e familiares. Merece estar onde sempre quixo". O alcalde sonense, Pastor Rodríguez, abría o acto de inauguración do busto, realizado polo escultor Nacho C. Beiro, unha creación en bronce que capta da esencia do que foi Sampedro durante os longos anos da súa condena. "Non é unha reflexión sobre Sampedro, senón unha visión", explicou Beiro. O artista represéntao entre dúas xanelas, polas que ollaba o mar e a montaña desde o seu cuarto. Polo dorso, a súa poesía, aberta ao mar : "Ti coma min mar, eu coma ti mar. Por sentirme preso eu coma ti. MAR".

Logo, loitando entre paraugas contra a tempestade, os asistentes trasladáronse ás rocas desde as que Sampedro sufriu unha tarde agosto de 1968 a fatal zambullida que o deixaría prostrado nunha cama durante case 30 anos.

Alí, os versos do seu poemario Cando eu caia, soaron en voces de pequenos como Bárbara, unha das súas sobriñas; o seu gran amigo Pepe Vila; Aurora Bau, de DMD Cataluña, que lembraba a dedicatoria que lle fixo do libro, ou a ex presidenta da entidade en Galicia, Carmén Vázquez, quen falou tamén da "intolerancia" que aínda existe sobre a súa loita.

A espuma acubillou os caraveis vermellos nas Furnas, onde achegáronse representantes da Corporación, o alcalde de Boiro, ou o responsable de DMD Galicia, Elías Pérez, así como o irmán e a cuñada de Sampedro (José e Manuela) cos que viviu baixo os seus coidados, e Luís, o sobriño de casa que sempre lle acompañaba.

"Aquí todos somos un pedaciño de Ramón Sampedro", sentenciaba unha veciña mentres Manuela acariñaba o busto.