Lembrando aquel 12 de outubro: conferencias e ofrenda

Este ano acompañounos a choiva, que segundo pasaba o tempo, e impulsada polo vento mollaba moito máis. Con todo, seguimos segundo o planificado, xa que a presentación do monográfico "Rebeldía galega contra a inxustiza", editado por Sermos Galiza, fíxose ao amparo do Local da Comunidade que por 2ª vez deu pe para presentar outro libro sobre a crónica negra da parroquia.

Tivemos coñecemento da publicación a través da súa web, polo que fomos ao primeiro acto de presentación no mes de marzo en Ferrol. Ao remate, pasada a rolda de sinaturas polos autores, propuxémoslle ao director de Sermos, Xoán Costa, a súa presentación en Nebra. Eles tiñan un calendario de presentacións que ían desenvolver entre marzo e abril, e contaban tamén con Nebra, mais pasou o tempo, sucedéronse outras presentacións, pero en Nebra non se fixo.

Pouco despois da Balbanera visitamos a sede de Sermos en Santiago para ir artellando o acto. Cabe destacar a grande recepción por parte dos integrantes da editorial en todo o tema. Máis tarde, na presentación do libro de "O Son que coñeceu Ramón Caamaño", informamos dalgúns detalles a persoas interesadas no acto. Por un problema de axenda, non podía asistir o autor do capítulo de Nebra, Eliseo Fernández. Dende que elaboramos o centenario e, vistas varias publicacións de carácter histórico en La Voz de Galicia, tiñamos a idea de facer unha mesa educativa ou coloquio con Patricia Torrado Queiruga. A baixa de Eliseo púxonos na tesitura de avisar con pouco tempo de reacción a Patricia, pero estivo moi aberta a colaborar, poñendo o enfoque nun apartado que, case que sempre, queda acantoado cando se fala destas revoltas, o papel das mulleres.

Ampliando a información na que Patricia preguntase se foi decisión propia das mulleres acudir á protesta ou impulsadas polos homes. No caso de Nebra, concretamente Generosa da que abarco máis información acude en contra da súa opinión que a a prevé que podía haber problemas, mais ela insistiu en ir, deixando á súa filla Rosa que, tan só tiña uns meses ao coidado da miña bisavoa.

Dada á gravidade das súas feridas de morte levárona para a súa modesta casa nunha improvisada ancórella que non era máis que unha escada das habituais usadas nas labores agrícolas. Casa que aínda hoxe conservase como un alpendre.

Rematada a presentación, dispuxémonos coa ofrenda floral na ponte de Cans. A chuvia que caía non daba pe a moitas palabras ao pe do monólito polo que se axilizou a colocación das flores por parte de Patricia e agradecer á persoas que tiveron o pracer de achegarse.

Foto: La Voz de Galicia

Media hora máis tarde, na misa tivemos a asistencia de familiares directos e a presenza do padre Calo.:ao que o Concello Concello de Porto do Son ven de concederlle a medalla de ouro do municipio.. O "outro" acto Como apunta La Voz de Galicia na súa crónica sucedéronse dous actos, e, como vén sendo habitual, danlle máis visibilidade ao do BNG e deixando en segundo plano o noso, e todo a pesar da extensa conversa telefónica mantida comentándolle pouco máis do escrito aquí e como se ve excluíron totalmente o da presentación dun libro ou a presenza de Francisco Rodríguez. En canto ás verbas recollidas no acto do BNG, teñan por seguro que non se vai esquecer este suceso porque os que estamos dende o primeiro ano organizándoo (e incluso antes), non imos deixar de facelo, por moito que lles pese aos que veñen facelo seu paripé "verba usada por todo un mestre nacionalista" para referirse ao noso.

Se tivese algo de vergoña calaba por dúas razóns que eran ben ngr@s e porque amosa que no lle chega ao adoite daquela xente que perderon a súa vida polos seus dereitos e pola xente de todo o Concello.

Ese ano ao contrario que fai 2 ningún dos seus colegas puido darme replica na rede social Facebook, xa que como proba partillei un artigo de La Voz de Galicia, onde persoalmente recoñecía como se sufragara e quen foi o partícipe de levar a cabo estas lembranzas, co que non contaban era que cedese ante a súa pretensión de deixalos solos unha vez que perderon a hexemonía nos actos de Ramón Sampedro.

No seu día sacaron outro acto da chistera, mais nese caso parece que tampouco contaron co visto e prace da familia, non volvendo a repetila fenecida e corto experimento: Un acto reivindicó la memoria de Xerardo Díaz y otros sonenses represaliados por la dictadura: El BNG impulsó la cita coincidiendo con el octogésimo aniversario del golpe de estado fascista.

Aquí tamén van ao seu aire e xamais se dignaron a falar coas familias, porque á maioría nin sequera os coñecen.

O da "manipulación" ben porque alguén que tapa un monolito para destacar a súa "marca", xa o di todo. Como outros anos, invito ao BNG do Son a que asista a algún dos actos de recordo noutras localidades (salvo en Sofán, Oseira e Noia, que notase que nesas asembleas locais da non tiveron outro Paco do Martelo, para poñela primeira pedra) e tomen nota do seu funcionamento: en Sobredo só hai un acto oficial ao que asisten todos (e o BNG fica entre o público) ou en Carral o BNG fai o seu acto días posteriores ao día oficial. Tal e como lles comentamos a xente do BNG que asistiu á presentación e ofrenda que viñeron doutra localidade, lamentamos que se siga sucedendo outro acto o mesmo día, o que motiva a desconfianza das familias que non queren verse involucradas en política; e aclarar, unha vez máis, que non temos culpa, e como propulsores destes actos non vamos a deixar de organizalo noso que é o único oficial, non o deles que como se pode ver na captura do vídeo, onde máis ben a ofrenda parece que é á estreleira, que cando ollei unha foto, sen ser adiviño intuín que fora cousa do mestre e expresidente da comunidade por desenmascaralo e deixalo por mentireiro ano pasado, cando presumiu ante os seus que o monólito fora costeado integramente pola "súa asemblea local".“Las mentiras tienen las patas cortas pero los charlatanes, las piernas muy largas”.