XI Malla Tradicional Galega celebrada en Codeseda (Doade-Lalín).
Como poden comprobar na foto, os participantes van vestidos para a ocasión con roupa de época. Agachado segundo pola esquerda, Manuel Blanco, que xunto coa súa irmán Amparo dan vida a esta antiga tradición e coidan a Casa Museo O Patrón de Doade, que teñen espallado en varias casas desta pequena aldea chamada Codeseda. Recoméndolles a súa visita xa que ademais de conter unha grande cantidade de utensilios dos variados oficios xa irrecuperables, conservan incluso unha antiga taberna e unha casa intacta coa cociña tradicional galega e varias alcobas de distintas épocas, incluso unha con cama de follacos de millo... que ruído facían cando te dabas a volta. Se non subo fotos nin vídeos e porque respectei os carteis que prohibían facelo, aínda que si houbo xente que non fixo caso.
Neste primeiro vídeo faise a entrada na eira tal e como se facía antigamente, ao toque dun corno de mar. Nalgunhas aldeas as eiras estaban empedradas e onde non, segundo comentaban este veciños, uns días antes da malla botaban bosta de vaca para que ao secarse servise como base. Pode parecerlles estraño, pero o excremento deste animal tamén se usaba para selala porta do forno e poder cocela boroa. A verdade é que era un traballo ingrato cando nos mandaba a por ela, lembren que non había guantes coma hoxe, pero a satisfacción viña logo cando collíamos cachos de boroa recen feita.
Neste vídeo explicase a técnica que se usaba para mallar á pedra antes de aparecelas primeiras malladoras. Esta labor séguese facendo aínda hoxe para mallala mosqueira da herba, que logo se sementa no medio do millo e con semente de rabizas,do que saen ao final os famosos grelos galegos.
A malla con mallos, manllos ou manlles, como lles chaman nesta zona.
Mallando xa coa malladora, esta como se pode ver é moi distinta a outras das que xa teño falado e que é moi distinta as que lembro en Nebra.
Celsiño, un contacontos animou este serán dedicado á malla. É largo, pero vale a pena escoitalo.
Cen anos de Historia son os que ten este motor a gasolina.
O dúo Nebra...ska encargouse de que este serán de malla se fixese moito máis corto. Permitinme a licenza de xogar un chisquiño co nome do dúo Nebraska, agardo que non mo tome a mal se dan con este blogue. No vídeo incluso poden comprobar o ben atendido que estivemos con café e gotiñas de augardente de balde, pero é que antes houbo un queixo riquisimo a fartar, melindres e torta de améndoas.
Juan, un asistente á malla tamén fixo a delicia de todos interpretando pezas co seu acordeón e mesmo se atreveu a contar un conto.
Manolo, outro que non quixo ser menos e tamén tocou algo coa súa harmónica.
Gracias Manolo, Amparo, veciños e veciñas, por conservar esta tradición, pero sobre todo pola boa acollida e inmellorable trato que recibimos, como se fósemos uns veciños máis e nos coñeceramos de toda vida.
Como poden comprobar na foto, os participantes van vestidos para a ocasión con roupa de época. Agachado segundo pola esquerda, Manuel Blanco, que xunto coa súa irmán Amparo dan vida a esta antiga tradición e coidan a Casa Museo O Patrón de Doade, que teñen espallado en varias casas desta pequena aldea chamada Codeseda. Recoméndolles a súa visita xa que ademais de conter unha grande cantidade de utensilios dos variados oficios xa irrecuperables, conservan incluso unha antiga taberna e unha casa intacta coa cociña tradicional galega e varias alcobas de distintas épocas, incluso unha con cama de follacos de millo... que ruído facían cando te dabas a volta. Se non subo fotos nin vídeos e porque respectei os carteis que prohibían facelo, aínda que si houbo xente que non fixo caso.
 |
| XI Malla Tradicional Galega |
Neste vídeo explicase a técnica que se usaba para mallar á pedra antes de aparecelas primeiras malladoras. Esta labor séguese facendo aínda hoxe para mallala mosqueira da herba, que logo se sementa no medio do millo e con semente de rabizas,do que saen ao final os famosos grelos galegos.
A malla con mallos, manllos ou manlles, como lles chaman nesta zona.
Mallando xa coa malladora, esta como se pode ver é moi distinta a outras das que xa teño falado e que é moi distinta as que lembro en Nebra.
Celsiño, un contacontos animou este serán dedicado á malla. É largo, pero vale a pena escoitalo.
Cen anos de Historia son os que ten este motor a gasolina.
O dúo Nebra...ska encargouse de que este serán de malla se fixese moito máis corto. Permitinme a licenza de xogar un chisquiño co nome do dúo Nebraska, agardo que non mo tome a mal se dan con este blogue. No vídeo incluso poden comprobar o ben atendido que estivemos con café e gotiñas de augardente de balde, pero é que antes houbo un queixo riquisimo a fartar, melindres e torta de améndoas.
Juan, un asistente á malla tamén fixo a delicia de todos interpretando pezas co seu acordeón e mesmo se atreveu a contar un conto.
Manolo, outro que non quixo ser menos e tamén tocou algo coa súa harmónica.
Gracias Manolo, Amparo, veciños e veciñas, por conservar esta tradición, pero sobre todo pola boa acollida e inmellorable trato que recibimos, como se fósemos uns veciños máis e nos coñeceramos de toda vida.
Ningún comentario:
Publicar un comentario
Os comentarios son libres, só pido sentido.