Cousas de Castelao... que non trocaron

Pasaron sesenta anos, pero o que tanto denunciou Castelao cos seus debuxos seguen a día de hoxe demasiado de actualidade e presentes. Na bitácora non oficial da comunidade publiquei unhas e aquí fágoo con estas. Os seus debuxos e caricaturas están publicado en infinidade de libros e colgados no ciberespacio.

Unha reflexión sobre o galego: Dun tempo a esta parte estase usando o noso idioma como arma política e o que non entendo, é que tanta xente o desprece. Quéixanse algúns que se cada vez se fala menos é porque nestes anos non se daban as suficientes sinaturas na escola, mais eu pregunto, esa é a verdadeira razón?

Nas escolas ás que fun ola a imposición d castelán foi total, mais nunca deixei de usalo galego xa que era o vinculo de unión entre a familia, os amigos e os veciños. Por iso pregunto, se a Ditadura non nos "dobregou", queren intentalo agora con quen se nega a falalo galego?

Para min o problema esta máis na conciencia da xente e así o plasmaba tamén Castelao...

Ese muchacho dicen que sabe muchísimo.

-Si; pero tiene un acento tan gallego...

-Yo nunca sentí la necesidad de saber gallego.

-Es que esa necesidad no se siente en la barriga.

O mundo seguen sendo aínda máis cruel: Aínda que pareza incrible, os países ricos cada vez son máis ricos e os pobre máis pobres.

-Eu pensei que ían repartir as riquezas.
-Pois eu xa me daba por satisfeito se repartisen a fame.

Violencia de xénero: Tristemente segue a orde do día por moitas leis que se sigan promulgando e cos avances que hoxe en día dispoñen os corpos e seguridade do Estado. Algo falla na sociedade 60 anos despois.

-Ela non me quería e mateina.

Defender a España: Supoño que os paisanos estaban falando da Guerra, pero vendo o que nos agarda para xullo (suba de impostos) digo o mesmo que o segundo.

-Hai que defender España.

-Mellor sería que España nos defendese a nos.

Políticos: Os políticos seguen sendo uns señores privilexiados que menten máis do que falan, lexislan o salario do pobo e o seu, coa diferenza de que eles poden deixar de ir a traballar sen xustificación e cobran igual.
Como non estaban contentos, crearon unha paga (Plus de Altos Cargos). Paga que como mínimo son quince mil euros a fin de ano, independentemente do seu soldo. E non falemos das pensións que cobran, nin do tempo que cotizan.

Cantos obreiros gañan iso ao ano, traballando de Sol a Sol?

-¿E para que son os deputados?

-Eu non o sei meu fillo.

ORADOR POLÍTICO: Yo os juro bajo mi palabra de honor.... (risas).

Coma remate da triloxía sobre Castelao publicada nesta bitácora e na bitácora non oficial da comunidade, déixolles o enlace do traslado dos seus restos a Galiza, vía Barbanza, por Certo.

Engadido o domingo 10 as 15:48

Extraio deste artigo esta anecdota sobre o galego: Así es peor.

En una cena a la que fui invitado esta pasada Navidad -la única fuera del ámbito familiar- el camarero anunció en buen gallego que de segundo había besugo. Todos le entendimos. Sin embargo, uno de los comensales, invitado como los demás, le recriminó delante de una veintena de personas, la mayoría presuntamente importantes por el cargo que ocupan, por no decir ollomol. La anécdota tiene su aquel. Resulta significativa porque denota la forma poco cordial con que desde algunos ámbitos se quiere implantar el gallego...