Tódolos anos o mesmo e da igual quen goberne na Xunta de Galicia ou no Concello, as nosas propiedades a carón do Castro de Baroña son ocupadas ilegalmente de xeito permanente no verán i esporadicamente, noutras datas, indo en contra claramente dos cámping da zona.
Un ano que solicitei un permiso de queima, o día que estaba na faena achegáronseme dous gardas de Medio Rural para comprobar se tiña todo en orde e agora parece que están desaparecidos ou fora de combate. Dende o tráxico incendio de Gualajara no ano 2007, unha Lei estatal prohibe facer grellas en épocas de risco e aquí non fan unha, nin dúas, nin tres, se non as que-lle apetecen e tódolos días de Deus e non hai ninguén que se achegue a pedirlles explicacións e de vez en cando, atopámonos con pinos secos. Por se fose pouco, este ano Medio Rural mesmo prohibe botar foguetes en zonas de risco e non fai moito, o lume dunha grella causou un grave incendio. Se aquí un día lles escapa, xa non seria o primeiro, a quen-lles vamos a pedir responsabilidades?
A parte diso esta o tema de salubridade, porque en pleno apoxeo podémonos atopar con preto de 50 tendas ocupadas por dúas persoas, aínda que tamén as hai familiares. Boten agora contas da xente que usa os nosos agros como retretes para facelas súas necesidades fisiolóxicas e por se fose pouco, tirar neles os coeiros, as compresas e os porcos de todo, o resto de vasoira, como se pode ver nesta foto.
O que máis me «rechifla» de todo isto é que hai xente que fai promoción en Internet e xactándose de que está prohibido e que a 200 metros esta o cámping... «pero aquí es gratis y las vistas son inmejorables», Sen palabras. Fai uns días mesmo a Asociación de Empresarios Sonense ligaba unha páxina no seu facebook, algo que me pareceu mal e non creo que ao dono do cámping lle agradase moito dita publicidade. Non me quedou máis remedio que pegarlle a ligazón desta foto.
Aproveitando que o Pisuerga pasa por Valladolid, non quixera pasar por alto o que está pasando estes días en Madrid, no que se impide a libre circulación da xente por rúas e prazas públicas e algúns, mesmo propoñen mobilizar os seus para impedir ditos asentamentos, a parte xa dos «paus» que reparte a policía. Pois señores do Goberno, da Xunta e do Concello, aquí tamén temos campistas, pero os indignados somos os donos dos terreos. Mesmo estou tentado de comprarme a miña primeira tenda de campaña para emular aos nosos ancestros e irme a durmir co rumor das ondas batendo nas rochas e respirar o ar salitroso da zona. Canto creen que duraría a miña aventura?
A outra solución que me queda seria esta: Donos de fincas xunto a festas ou praias cobran desde 10 euros por acampar.
Canto batume tería que apañar? Como tería o lumbago? Por que no vendemos? «Seguramente no lo pagarían ben, pero como non se pode construír».
Epitafio: se temos que aturala súa merda, algo lle teremos que gañar... digo eu.
Non deixen de léelos comentarios explícitos das fotos, porque comento cousas que non digo aquí e nalgúns casos son máis graves e punibles.
Un ano que solicitei un permiso de queima, o día que estaba na faena achegáronseme dous gardas de Medio Rural para comprobar se tiña todo en orde e agora parece que están desaparecidos ou fora de combate. Dende o tráxico incendio de Gualajara no ano 2007, unha Lei estatal prohibe facer grellas en épocas de risco e aquí non fan unha, nin dúas, nin tres, se non as que-lle apetecen e tódolos días de Deus e non hai ninguén que se achegue a pedirlles explicacións e de vez en cando, atopámonos con pinos secos. Por se fose pouco, este ano Medio Rural mesmo prohibe botar foguetes en zonas de risco e non fai moito, o lume dunha grella causou un grave incendio. Se aquí un día lles escapa, xa non seria o primeiro, a quen-lles vamos a pedir responsabilidades?
A parte diso esta o tema de salubridade, porque en pleno apoxeo podémonos atopar con preto de 50 tendas ocupadas por dúas persoas, aínda que tamén as hai familiares. Boten agora contas da xente que usa os nosos agros como retretes para facelas súas necesidades fisiolóxicas e por se fose pouco, tirar neles os coeiros, as compresas e os porcos de todo, o resto de vasoira, como se pode ver nesta foto.
O que máis me «rechifla» de todo isto é que hai xente que fai promoción en Internet e xactándose de que está prohibido e que a 200 metros esta o cámping... «pero aquí es gratis y las vistas son inmejorables», Sen palabras. Fai uns días mesmo a Asociación de Empresarios Sonense ligaba unha páxina no seu facebook, algo que me pareceu mal e non creo que ao dono do cámping lle agradase moito dita publicidade. Non me quedou máis remedio que pegarlle a ligazón desta foto.
Aproveitando que o Pisuerga pasa por Valladolid, non quixera pasar por alto o que está pasando estes días en Madrid, no que se impide a libre circulación da xente por rúas e prazas públicas e algúns, mesmo propoñen mobilizar os seus para impedir ditos asentamentos, a parte xa dos «paus» que reparte a policía. Pois señores do Goberno, da Xunta e do Concello, aquí tamén temos campistas, pero os indignados somos os donos dos terreos. Mesmo estou tentado de comprarme a miña primeira tenda de campaña para emular aos nosos ancestros e irme a durmir co rumor das ondas batendo nas rochas e respirar o ar salitroso da zona. Canto creen que duraría a miña aventura?
A outra solución que me queda seria esta: Donos de fincas xunto a festas ou praias cobran desde 10 euros por acampar.
Canto batume tería que apañar? Como tería o lumbago? Por que no vendemos? «Seguramente no lo pagarían ben, pero como non se pode construír».
Epitafio: se temos que aturala súa merda, algo lle teremos que gañar... digo eu.
Non deixen de léelos comentarios explícitos das fotos, porque comento cousas que non digo aquí e nalgúns casos son máis graves e punibles.
 |
| Desleixo no Castro |
En nuestra familia por partida doble también sufrimos la misma invasión y por eso en su día confiamos en tus amigos http://www.lavozdegalicia.es/barbanza/2010/09/01/0003_8700513.htm (El gobierno de Porto do Son elaborará una ordenanza que regule la acampada libre debido al «baleiro legal»), pero con cierta incredulidad unos y otros nos salieron bien ranas. Se nota que no sufren el problema, si no seguramente hubiesen hecho algo o mandado a la local.
ResponderEliminarVamos a confiar en que estos sepan poner coto a estos desmanes y si no son capaces, que el ayuntamiento habilite como en Boiro un espacio público, porque nosotros no tenemos que ser los criados de nadie. De ser cierto lo de la asociación de empresarios, deberían pedir disculpas a los tres camping que tenemos y que pagan religiosamente sus impuestos aquí y seguramente la cuota de la asociación.
Otro indignado.
Amigos? Para que quero inimigos tendo amigos como algúns destes...
ResponderEliminar