Dedicada a miña sogra que foi coma unha nai

O cruel destino foi que por estar emigrado "partiu" sen poder despedirme de ela, como tamén o foi que nos deixase tal día coma hoxe no que que unha das súa fillas cumpre anos.

Foi unha de esas estrelas fugaces que expanden a súa estela chea de luz para admiración de cantos a miramos con esperanza ao ceo no medio das turbulencias da terra. Sogra, avoa e amiga, para min foi todo un exemplo na súa labor familiar e social.